ร้องเพลงจากพระวจนะ

ในการเฝ้าเดี่ยวแต่ละวัน จูลี่เริ่มต้นด้วยการร้องเพลงจากพระวจนะ “เมื่อฉันร้องเพลง จิตใจและความคิดของฉันเริ่มที่จะทำ และเชื่อในสิ่งที่ฉันร้อง!” ด้วยการออกเสียงพระดำรัสของพระเจ้าในเพลง จูลี่ต้องการให้ความจริงของพระองค์เปิดเผยสิ่งที่เธอไม่ชอบในตัวเอง เช่น เสียงและความสูงของเธอ

เธอกล่าวว่า “ฉันเริ่มร้องจากเพลงซาโลมอน 1:5 ‘ดิฉันผิวดำๆ แต่ว่าดำขำ’” (ในวัฒนธรรมของชาวอกาเรีย ผู้หญิงผิวสีแทนเพราะแดดถูกมองว่าไม่สวย) เมื่อร้องด้วยพระวจนะตอนนี้ พระเจ้าทรงเปลี่ยนความคิดของเธอ เธอเข้าใจในทันทีว่า “พระเจ้ารักฉันแม้ว่าฉันจะไม่สมบูรณ์แบบ”

จูลี่ร้องเพลงจากบทกวีอันไพเราะซึ่งอยู่ในพระธรรมหมวดปัญญาจากพันธสัญญาเดิม บางคนแปลความเพลงซาโลมอนว่าเป็นเรื่องราวความรักของพระเจ้าที่มีต่อประชากรของพระองค์ แต่หลายคนมองว่าเป็นการเฉลิมฉลองความรักของคู่สมรส เมื่อเราได้เห็นความงดงามแห่งการอุทิศทุ่มเทซึ่งกันและกันของคู่รักนี้ เราก็กล่าวถ้อยคำเดียวกับผู้ที่เป็นเพื่อนในพระธรรมตอนนี้ได้ว่า “เราจะเต้นโลดและเปรมปรีดิ์ในตัวเธอ เราจะพรรณนาถึงความรักของเธอให้ยิ่งกว่าเหล้าองุ่น” (ข้อ 4)

แต่เมื่อเราแปลความถ้อยคำเก่าแก่เหล่านี้ เราก็เห็นเช่นเดียวกับจูลี่ได้ว่าพระเจ้าทรงปีติยินดีในคนที่พระองค์ทรงเลือก ดังที่พระองค์ตรัสในพระคัมภีร์พันธสัญญาเดิมว่า “เพราะว่าเจ้าประเสริฐในสายตาของเราและได้รับเกียรติ และเรารักเจ้า” (อสย.43:4)

สิ่งที่พระเจ้าจะทรงกระทำ

ในระหว่างการโจมตีทางอากาศเหนือกรุงลอนดอนเมื่อวันที่ 29 ธันวาคม ค.ศ. 1940 ระเบิดได้ทำลายคลังสินค้าแห่งหนึ่งใกล้กับมหาวิหารเซนต์ปอล เมื่อบิดดี้ แชมเบอรส์ได้รับข่าวว่าหนังสือของออสวอลด์ แชมเบอรส์จำนวน 40,000 เล่มที่เก็บไว้ที่นั่นเสียหายหมด โดยที่เธอเป็นผู้รวบรวมและแก้ไขแต่ไม่ได้ทำประกันเอาไว้ เธอวางถ้วยชาลงและพูดกับลูกสาวว่า “พระเจ้าทรงใช้หนังสือเหล่านั้นเพื่อพระเกียรติของพระองค์ แต่ตอนนี้มันจบแล้ว เราจะรอดูว่าพระเจ้าจะทรงทำอะไรต่อไป”

บางทีบิดดี้อาจกำลังคิดถึงสิ่งที่ออสวอลด์สามีผู้ล่วงลับของเธอได้เขียนไว้เมื่อตอนต้นสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เขาเขียนไว้ว่าพระเยซูตรัสกับเหล่าสาวกถึง “วิบัติที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้” เพื่อว่าเมื่อเกิดเหตุการณ์เลวร้ายขึ้น พวกเขาจะได้ “ไม่หวาดกลัว” เพราะพระองค์ทรงอยู่กับพวกเขา

พระเยซูตรัสกับบรรดาสหายของพระองค์ว่า “ใน​โลก​นี้​ท่าน​จะ​ประสบ​ความ​ทุกข์​ยาก แต่​จง​ชื่น​ใจ​เถิด เพราะ​ว่า​เรา​ได้​ชนะ​โลก​แล้ว” (ยน.16:33) พระองค์ทรงต้องการให้พวกเขามีความเชื่อที่เข้มแข็งในพระบิดาของพระองค์ เพื่อที่พวกเขาจะสามารถทนต่อการทดลองและความท้าทายที่พวกเขาจะต้องเผชิญได้

ความมั่นใจอย่างเงียบๆในพระเจ้าของบิดดี้ทำให้เธอผ่านมันมาได้ และในที่สุดหนังสือเหล่านั้นก็ถูกพิมพ์ซ้ำและกลายเป็นหนังสืออมตะสำหรับหลายชั่วอายุคน เราเองก็สามารถมีกำลังใจและความหวังได้ จากพระสัญญาของพระเยซูที่ว่าพระองค์ได้ชนะโลกแล้ว เรารู้ว่าพระองค์จะไม่ละทิ้งเรา (14:18) และจะประทานสันติสุขแก่เรา (ข้อ 27) ไม่ว่าเราจะเผชิญกับอะไรก็ตาม

พระเจ้าไม่เคยทอดทิ้งเรา

ที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้น เราชอบเดินไปตามทางที่พระเยซูทรงดำเนิน เวลานี้ฉันจินตนาการได้ง่ายขึ้นถึงทิวทัศน์และเสียงต่างๆ เมื่อครั้งพระองค์ทรงพระชนม์อยู่ในโลก แต่การปีนขึ้นลงบนพื้นหินขรุขระตามคริสตจักรต่างๆ และตามชนบทก็ฝากร่องรอยไว้ นั่นคือฉันกลับบ้านด้วยอาการปวดเข่า แต่ความไม่สบายกายของฉันนั้นเล็กน้อยเมื่อเทียบกับการเดินทางเมื่อหลายศตวรรษก่อน คนเหล่านั้นไม่เพียงปวดเมื่อยร่างกายเท่านั้น แต่ทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส กระทั่งถึงแก่ความตาย แต่พระเจ้าสถิตกับพวกเขา

พระเจ้าทรงเรียกประชากรของพระองค์ให้ติดตามพระองค์และเชื้อเชิญให้อาศัยอยู่ใน “แผ่นดินที่อุดมกว้างขวาง...ที่มีน้ำนม และน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์” (อพย. 3:8) ทรงรู้ว่าเมื่อพวกเขาเข้าไปในแผ่นดินที่ทรงสัญญาไว้ พวกเขาจะพบกับอันตรายจากกองทัพศัตรู และอุปสรรค เช่น เมืองที่มีกำแพงล้อมรอบ พระเจ้าสถิตกับพวกเขามาแล้วสี่สิบปีในถิ่นทุรกันดาร และจะไม่ทรงทอดทิ้งพวกเขาในเวลานี้ พระองค์สัญญากับโยชูวาผู้นำคนใหม่ว่า “เราจะอยู่กับเจ้าฉันนั้น เราจะไม่ละเลยหรือละทิ้งเจ้าเสีย” (ยชว.1:5) โยชูวาอาจจะเผชิญอุปสรรคและความยากลำบากต่างๆ ท่านจึงจำเป็นต้องเข้มแข็งและกล้าหาญ แต่พระเจ้าจะทรงช่วยให้ท่านเป็นดังนั้น

พวกเราที่เชื่อในพระเยซู ไม่ว่าเราจะถูกเรียกให้อยู่หรือไปที่ใด เราก็จะเผชิญกับอันตราย อุปสรรคและความทุกข์ยากในชีวิตนี้ แต่เรายึดมั่นในพระสัญญาของพระเจ้าผู้ไม่มีวันทอดทิ้งเราได้ เพราะพระองค์เราจึงเข้มแข็งและกล้าหาญได้เช่นกัน

คร่ำครวญต่อพระเจ้า

ฉันเข้าชมงานแสดงเปิดตัวพิพิธภัณฑ์และอนุสรณ์สถานจากเหตุการณ์ 11 กันยายน ในเมืองนิวยอร์กด้วยความอยากรู้ แต่ก็คอยควบคุมความรู้สึกของตัวเองไว้ด้วย แต่เมื่อเข้าไปในส่วนจัดแสดงด้านในซึ่งผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์ได้ปิดกั้นไว้อย่างชาญฉลาดไม่ให้เด็กๆและคนที่ไม่พร้อมจะเห็นภาพที่สะเทือนใจความรู้สึกก็เปลี่ยนไป เมื่อฉันเห็นเรื่องราวแห่งความสูญเสียและโศกเศร้าซ้ำๆ คลื่นแห่งการคร่ำครวญก่อตัวขึ้นในตัวฉัน

เมื่อเราเห็นหรือนึกถึงการทำลายล้างและความเจ็บปวดเช่นนั้น เราก็สามารถคร่ำครวญร่วมกับคนเหล่านั้นที่ระบายความทุกข์ใจต่อพระเจ้า สิ่งนี้รวมถึงถ้อยคำแห่งการทนทุกข์ที่พบในพระธรรมเพลงคร่ำครวญ ซึ่งนักวิชาการหลายคนเชื่อว่าผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์เขียนขึ้นหลังกรุงเยรูซาเล็มล่มสลาย ในบทกวีที่เขียนอย่างกระชับนี้ ท่านได้ระบายความเสียใจและความโศกเศร้าจากความเจ็บปวดของประชากรของพระเจ้า “ข้าแต่พระเจ้า โปรดทอดพระเนตรเพราะข้าพระองค์มีความทุกข์ จิตใจของข้าพระองค์มีความทุรนทุราย จิตใจของข้าพระองค์ยุ่งเหยิง” (พคค.1:20) แต่ท่านยังมองว่าพระเจ้าทรงเป็นผู้พิพากษาสูงสุด และรู้ว่าพระองค์เท่านั้นสามารถจัดการกับความบาปและการทำลายล้าง “ขอให้บรรดาการชั่วของเขาทั้งหลาย มาปรากฏต่อพระพักตร์พระองค์” (ข้อ 22)

การร้องต่อพระเจ้าด้วยความจริงใจเช่นนี้ช่วยให้เราต่อสู้กับความเจ็บปวดอันโหดร้าย ดังเช่นสิ่งที่เกิดขึ้นในเหตุการณ์ 11 กันยายน ค.ศ. 2001 หรือความชั่วร้ายใดๆในปัจจุบัน เรามุ่งมองไปที่พระเจ้าเพื่อทูลขอความช่วยเหลือ ความหวัง การปลอบประโลม และความยุติธรรม

ดูแลผู้ที่ถูกข่มเหง

โจเซฟิน บัตเลอร์ ภรรยาของผู้รับใช้ที่มีชื่อเสียงได้กลายมาเป็นนักรณรงค์เพื่อสิทธิสตรีที่มักถูกกล่าวหาอย่างไม่ยุติธรรมว่าเป็น “ผู้หญิงกลางคืน” ซึ่งสังคมมองว่าเป็น “คนที่ไม่มีใครต้องการ” ด้วยแรงกระตุ้นจากความเชื่ออันเข้มแข็งในพระเจ้า เธอต่อสู้เป็นเวลาหลายปีเพื่อต่อต้านกฎหมายโรคติดต่อของอังกฤษในช่วงทศวรรษ 1860 ที่บังคับให้ผู้หญิงต้องเข้ารับการตรวจ “ทางการแพทย์” ที่เจ็บปวดและเป็นการรุกล้ำทางร่างกาย

ในปีค.ศ. 1883 ระหว่างการอภิปรายร่างกฎหมายในรัฐสภาเพื่อจะยกเลิกกฎหมายฉบับนี้ เธอได้ร่วมอธิษฐานกับกลุ่มสตรีในเวสต์มินสเตอร์ เธอรู้สึกตื้นตันใจเมื่อเห็น “สตรีที่แต่งตัวซอมซ่อและน่าสงสารที่สุดจากสลัม” เคียงข้างกับ “สตรีชั้นสูง” ทุกคนร้องไห้และทูลขอการปกป้องจากพระเจ้าในความเสี่ยงนี้ และพวกเธอก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่รัฐสภาผ่านร่างกฎหมายนั้น

การเรียกร้องของโจเซฟินเพื่อให้มีการปฏิบัติอย่างยุติธรรมนั้นสะท้อนคำพูดของผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์ ผู้สื่อสารข้อความพระเจ้าไปยังกษัตริย์ที่ชั่วร้าย เยเรมีย์กล่าวว่า “จงกระทำความยุติธรรมและความชอบธรรม จงช่วยกู้ผู้ที่ถูกปล้นให้พ้นมือของผู้ที่บีบบังคับ” และ “อย่าได้กระทำความผิดหรือความทารุณแก่ชนต่างด้าว ลูกกำพร้าพ่อ และหญิงม่าย” (ยรม.22:3) พระเจ้าทรงต้องการปกป้องผู้ที่ไม่สามารถปกป้องตนเองจากผู้มีอำนาจ

พระเจ้าทรงกระตุ้นเราให้กระทำการบางอย่างได้เช่นกัน ทรงช่วยให้เรามองเห็นถึงความไม่เท่าเทียม เป็นปากเป็นเสียงและต่อต้านความไม่เท่าเทียมนั้น พระองค์ผู้ทรงเกลียดการข่มเหงจะเสริมกำลังเราให้สนับสนุนความยุติธรรมและปกป้องผู้ที่อ่อนแอ

ยืนหยัดในคำอธิษฐาน

เมื่อฮันนาห์ลูกสาวของรอยสตันมีภาวะเลือดออกในสมองที่ส่งผลให้เธอไม่รู้สึกตัว เขาและครอบครัวอธิษฐานแสวงหาพระเจ้าหลายครั้ง ในช่วงเวลาหลายเดือนแห่งการรอคอย พวกเขายึดกันและกันและยึดพระเจ้าไว้ ความเชื่อของครอบครัวได้ถูกปลุกขึ้นดังที่รอยสตันสะท้อนว่า “ผมไม่เคยรู้สึกว่าพระเจ้าอยู่ใกล้ขนาดนี้มาก่อน” ในการทดสอบอันทรหดนั้น พวกเขาได้รับ “ความเชื่อที่ฟื้นฟูขึ้นใหม่เพื่อจะยืนหยัดในการอธิษฐาน” ดังเช่น “หญิงม่ายในลูกา 18”

รอยสตันพูดถึงเรื่องเล่าของพระเยซูเกี่ยวกับหญิงม่ายผู้แสวงหาความยุติธรรมจากผู้พิพากษา ซึ่งพระองค์ต้องการจะบอกว่า “คนทั้งหลายควรอธิษฐานอยู่เสมอ ไม่อ่อนระอาใจ” (ลก.18:1) หญิงคนนี้ไปพบผู้พิพากษาบ่อยครั้งจนเขารำคาญใจและยอมในที่สุด พระองค์เปรียบให้เห็นความแตกต่างระหว่างพระเจ้ากับผู้พิพากษาที่ไม่ใส่ใจว่า “พระเจ้าจะไม่ทรงประทานความยุติธรรมแก่คนที่พระองค์ได้ทรงเลือกไว้ ผู้ร้องถึงพระองค์ทั้งกลางวันกลางคืนหรือ” (ข้อ7)

แม้เรื่องที่พระคริสต์เล่าจะเกี่ยวกับผู้พิพากษาที่ไม่ยุติธรรม แต่สมาชิกครอบครัวรู้สึกถึงการกระตุ้นให้อธิษฐานเผื่อฮันนาห์ ทูลขอต่อพระเจ้าผู้ทรงห่วงใยและยุติธรรมอย่างแท้จริงให้ทรงช่วยเหลือและปลดปล่อย พวกเขาพบว่าตัวเองถูกนำเข้าใกล้พระเจ้ามากยิ่งกว่าครั้งใด “ขณะที่เราแสวงหาพระเจ้า...มันเหมือนกับว่าเป็นเราเองที่กำลังตื่นขึ้นจากการนอนหลับ” หลายเดือนผ่านไป ฮันนาห์ฟื้นขึ้นจากอาการโคม่าและกำลังฟื้นฟูอย่างช้าๆ

เมื่อเราเข้าใกล้พระเจ้า พระองค์ทรงได้ยินคำทูลขอของเราและทรงตอบเราตามพระคุณของพระองค์ พระองค์เชื้อเชิญให้เราร้องทูลต่อพระองค์ไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืน

ผ่าตัดหัวใจ

หลายปีก่อนหลังจากตอบโต้กันด้วยคำพูดอันเผ็ดร้อน แคโรลินกับฉันได้แก้ไขความบาดหมางของเราด้วยความเห็นอกเห็นใจและความรักที่มีต่อกัน ฉันสารภาพผิด และเธอก็อธิษฐานเผื่อฉันโดยใช้ เอเสเคียล 36:26 “เราจะให้ใจใหม่แก่เจ้า และเราจะบรรจุจิตวิญญาณใหม่ไว้ในตัวเจ้า เราจะนำใจหินออกไปเสียจากเนื้อของเจ้า และให้ใจเนื้อแก่เจ้า” ฉันสัมผัสได้ว่าพระเจ้าทรงผ่าตัดหัวใจฝ่ายวิญญาณให้กับฉัน โดยขจัดความกลัวและใจขมขื่นออกไปในขณะที่ทรงโอบกอดฉันไว้ในความรักของพระองค์

พระเจ้าทรงพอพระทัยที่เราให้พระวจนะเข้ามามีส่วนเหมือนกับที่ฉันได้ทำในตอนนั้น แต่สิ่งสำคัญคือต้องสังเกตบริบทดั้งเดิมของพระธรรมตอนนี้ เอเสเคียลพูดแทนพระเจ้ากับประชากรของพระองค์ ด้วยพระสัญญาที่ว่าพระเจ้าจะทรงชำระพวกเขาให้สะอาดเพราะ “เรากำลังจะกระทำอยู่แล้ว ไม่ใช่เพื่อเห็นแก่เจ้า แต่เพื่อเห็นแก่นามบริสุทธิ์ของเรา” (ข้อ 22) พระเจ้าจะทรงกระทำกิจแห่งการชำระให้บริสุทธิ์ท่ามกลางประชากรของพระองค์ เพื่อประชาชาติทั้งสิ้นจะยำเกรงและรู้ว่าพระองค์ทรงเป็นพระเจ้า

พระเจ้าทรงทำตามพระประสงค์ของพระองค์ในชีวิตของเรา ไม่เพียงเพื่อช่วยเราให้เติบโตและจำเริญขึ้น แต่เพื่อให้เรานำเกียรติมาสู่พระองค์ด้วย ดังที่พระองค์ได้มอบใจใหม่และจิตวิญญาณใหม่แก่คนอิสราเอลตามพระสัญญา โดยทางพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่กระทำกิจภายใน พระเจ้าก็จะทรงแทนที่จิตใจที่เย็นชาและแข็งกระด้างของเรา ด้วยหัวใจที่จะตอบรับและแบ่งปันความรักและชีวิตของพระองค์ออกไป

หยั่งรากลึกลงในพระคริสต์

ศิษยาภิบาลผู้เป็นที่รักของพวกเรา แอนดรูว์ เมอร์เรย์ (ค.ศ.1828-1917) เล่าว่า ในแอฟริกาใต้บ้านเกิดของเขา โรคต่างๆส่งผลต่อต้นส้มที่นั่นอย่างไร หากมองด้วยสายตาที่ไม่เคยผ่านการฝึกฝนมาก่อน ทุกอย่างอาจจะดูปกติดี แต่รุกขกรหรือหมอต้นไม้สามารถมองเห็นความเน่าเปื่อยที่บ่งบอกว่าต้นไม้กำลังตายลงอย่างช้าๆ วิธีเดียวที่จะช่วยชีวิตต้นไม้ที่เป็นโรคคือ ตัดกิ่งก้านและแขนงออกจากราก แล้วต่อเข้ากับต้นใหม่ ต้นไม้จึงจะสามารถเจริญเติบโตและออกผลได้

เมอร์เรย์เชื่อมโยงภาพดังกล่าวกับจดหมายที่อัครทูตเปาโลเขียนถึงชาวเอเฟซัสจากคุกในกรุงโรม โดยเปาโลได้สรุปพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์เอาไว้อย่างน่าอัศจรรย์ หัวใจของผู้อภิบาลได้ส่องประกายเจิดจ้าเมื่อท่านอธิษฐานขอให้ผู้เชื่อมีกำลังเรี่ยวแรงขึ้น โดยฤทธิ์เดชผ่านทางพระวิญญาณของพระคริสต์ที่อยู่ภายในพวกเขา เพื่อว่าพระองค์จะสถิตในใจของพวกเขาโดยทางความเชื่อ (อฟ.3:16-17) เปาโลปรารถนาให้พวกเขา “วางรากลงมั่นคงในความรัก” และสามารถหยั่งรู้ถึงความรักอันบริบูรณ์ของพระเจ้าอย่างเต็มขนาด (ข้อ 17-18)

ในฐานะผู้เชื่อในพระเยซู รากของเราจะหยั่งลึกลงไปในดินอันอุดมสมบูรณ์แห่งความรักของพระเจ้า ซึ่งมีสารอาหารที่ช่วยสร้างความเข้มแข็งให้กับเราและช่วยให้เราเติบโต และเมื่อเราถูกต่อเข้ากับพระเยซู พระวิญญาณของพระองค์จะช่วยเราให้เกิดผล เราอาจต้องฟันฝ่าพายุที่โน้มเราลงไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่เราสามารถยืนหยัดอยู่ได้เมื่อเราหยั่งรากลงในพระองค์ผู้เป็นแหล่งแห่งชีวิตและความรัก

ทรงลืมความบาปของเรา

จูลี่และสามีของเธอรู้สึกเศร้าและเสียใจเมื่อรู้ว่าลูกสาวของพวกเขาชอบขโมยของในร้านค้า แต่โดยการทรงช่วยของพระเจ้า เมื่อลูกสาวมาหาพวกเขาด้วยความสำนึกผิดและเสียใจ พวกเขายกโทษให้เธอ ทั้งยังช่วยชดใช้ค่าเสียหายและช่วยให้เธอเข้ารับการบำบัด หลายเดือนต่อมาเมื่อจู่ๆลูกสาวของพวกเขาก็พูดขึ้นมาว่าพ่อแม่คงจะไม่ไว้วางใจเธออีกต่อไป จูลี่สงสัยว่าเธอหมายถึงอะไร จูลี่ไม่ได้คิดถึงความผิดของลูกสาวในทันทีเพราะพระเจ้าได้ทรงขจัดความเจ็บปวดออกไปจากใจของเธอแล้ว เธอตัดสินใจที่จะไม่จมอยู่กับอดีตและทูลขอพระเจ้าทรงช่วยเธอที่จะให้อภัย

ในช่วงเวลานั้นพระเจ้าทรงให้จูลี่ได้ลิ้มรสถึงความประเสริฐและพระคุณของพระองค์ เมื่อเธอได้สัมผัสถึงความรักที่พระองค์ทรงหยิบยื่นให้แก่ประชากรของพระองค์ พระเจ้าทรงบอกประชากรของพระองค์ให้เลิก “จดจำสิ่งล่วงแล้วนั้น” เพราะพระองค์ทรง “กำลังกระทำสิ่งใหม่” (อสย.43:18-19) พระองค์ยังทรงประกาศถ้อยคำอันงดงามด้วยว่า “เรา เราคือพระองค์นั้น ผู้ลบล้างความทรยศของเจ้าด้วยเห็นแก่เราเองและเราจะไม่จดจำบรรดาบาปของเจ้าไว้” (ข้อ 25) พระองค์ทรงเลือกที่จะถือโทษความบาปของเราเอาไว้ได้ แต่เพราะความรักและความเมตตาของพระองค์ พระองค์จึงไม่ทำเช่นนั้น เมื่อเราสารภาพบาป พระองค์จะทรงลบล้างประวัติของเราให้ขาวสะอาด

แม้ว่าความผิดที่เรากระทำและได้รับการอภัยนั้นอาจส่งผลกระทบในแง่ลบต่อเราและผู้อื่น แต่พระเจ้าไม่ถือโทษเราอีกต่อไป พระองค์จะทรงโอบอุ้มเราด้วยพระเมตตาและพระคุณของพระองค์